Dawno, dawno temu.... w Anglii Nowy Rok kalendarzowy przypadał na 25 marca.
Przez stulecia obowiązywał też kalendarz juliański, jednak był on kalendarzowo o 11 godzin dłuższy niż rok słoneczny.
W 1582 w Europie wprowadzono kalendarz gregoriański i różnice te zostały wyrównane.
Jednak Anglia nie wprowadziła tych zmian i nadal obowiązywał stary kalendarz.
W 1752 okazało się, że różnice pomiędzy Anglią, a resztą Europy wynoszą już 11 dni. Postanowiono wiec ująć te dni z miesiąca września, po prostu wyciąć je z kalendarza. W tym roku, bezpośrednio po 2 września nastąpił 14 września!
Jednak, aby nie stracić dochodów za usunięte dni, Skarb Państwa przedłużył rok podatkowy o 11 dni, czyli dodał 11 dni po 25 marca.
Dlatego też, od 1753 rok podatkowy zaczynał się 5 kwietnia.
W XIX wieku data ta uległa zmianie na 6 kwietnia, żeby wyrównać dalsze różnice pomiędzy różnymi kalendarzami. I tak już zostało.
To właśnie dlatego rok podatkowy zaczyna się 6 kwietnia.
